Միջողնաշարային սկավառակների ճողվածքն ավելի հաճախ դրսևորվում է տարիքային օստեոխոնդրոզի դեպքում՝ կապված ֆիբրոզային օղակի չորության և փխրունության հետ: Բայց սա միայն ռիսկի գործոններից մեկն է: Մյուսները ներառում են.
- Ավելորդ քաշի պատճառով գոտկատեղի ծանր բեռը.
- Մկանային ապարատի թուլություն.
- Ժառանգականություն.
- Նստակյաց ապրելակերպ և, որպես հետևանք, ողնաշարային կառույցների մշտական սեղմում:
- Ծխելը.
- Մեծ ֆիզիկական ակտիվություն.
Ըստ բժշկական վիճակագրության՝ այս հիվանդությունը տղամարդկանց մոտ շատ անգամ ավելի հաճախ է հանդիպում, քան կանանց մոտ։
Որոնք են հիվանդության ամենատարածված պատճառները.
- Վնասվածքներ ճանապարհատրանսպորտային պատահարներից կամ ընկնելուց.
- Ծանր առարկաներ բարձրացնելը բեռի սխալ բաշխմամբ:
- Սկոլիոզ կամ լորդոզ, որը հանգեցնում է ողնաշարի սյունակի որոշակի հատվածների սթրեսի ավելացմանը:
- Հիպ հոդերի դիսպլազիա.
- Քրոնիկ հիվանդություններ, ներառյալ ողնաշարի տուբերկուլյոզը, նորագոյացությունները, սիֆիլիսը:
- Նյութափոխանակության խանգարումներ (ժառանգական և ձեռքբերովի).
Այս բոլոր գործոնները հանգեցնում են ողնաշարի աճառի և ոսկորների մաշվածության և թուլացման: Եվ սա միջողնաշարային ճողվածքի հիմնական պատճառն է։
Հիվանդության զարգացման փուլերը
Առանց պատշաճ բուժման՝ հիվանդությունը զարգանում է, և ողնաշարի վնասված սկավառակների վիճակը վատանում է։Հիվանդության զարգացման չորս փուլ կա.
- Prolapse. Միջողային սկավառակը բավականին քիչ է տեղաշարժվել՝ երկու միլիմետրից ոչ ավելի։The nucleus pulposus-ը դուրս չի գալիս ողնաշարի մարմնից այն կողմ:
- Գոտկատեղի ելուստ. Սկավառակի եզրը տարածվում է ողնաշարի մարմնից այն կողմ՝ մինչև 1, 5 մմ հեռավորության վրա, սակայն միջուկի տեղաշարժը չի նկատվում։
- Էքստրուզիա. Միջուկը դուրս է գալիս ողնաշարի մարմնից այն կողմ:
- Սեկվեստր. Միջուկը գործնականում դուրս է ընկնում և կաթիլի տեսքով կախված է ողնաշարի վրա։Այս փուլում առկա է օղակաձև ֆիբրոզուսի պատռման և հեղուկի սեկրեցիայի արտահոսքի վտանգ:
Հիվանդության առաջին փուլում մարդուն գրեթե ոչինչ չի անհանգստացնում, երբեմն լինում են մեջքի ցավեր, բայց դրանք արագ անցնում են։Հիվանդության զարգացման հետ վատանում է նաեւ առողջական վիճակը, ախտանշաններն ավելի ցավոտ ու տագնապալի են դառնում։Եթե ախտորոշումը ժամանակին չկատարվի, և բուժումը չսկսվի, հնարավոր են հետևանքներ՝ ոտքերի կաթված և նյարդային համակարգի լուրջ խանգարումներ։
Ինչպե՞ս է դրսևորվում գոտկատեղի ճողվածքը:
Միջողային ճողվածքը կարող է դրսևորվել հետևյալ ախտանիշներով.
- Ցավ գոտկային հատվածում.
- Ցավ քայլելիս, որը տարածվում է դեպի ազդրի շրջան:
- Ոտքերի, մատների, ստորին ոտքի և ազդրի մակերեսի տարածքների թմրություն։
- Ոտքերում ծանրության զգացում.
- Շարժման կոշտություն.
Որպեսզի չուշանաք բժշկի օգնությանը դիմելը, արժե ավելի ուշադիր վերլուծել հիվանդության ախտանիշները։Դրանք կարելի է բաժանել երեք խմբի.
Ցավային համախտանիշ
Հիմնական ախտանիշ է ողնաշարի գոտկատեղի ճողվածքով ցավը: Նույնիսկ առաջին փուլում ցավ կա վնասված սկավառակի տարածքում, հատկապես վնասվածքից հետո։Նրանք կարող են աճել կամ նվազել, իսկ հետո նորից առաջանալ: Ավելի հաճախ սակրալ շրջանը նույնիսկ չի ցավում, բայց ցավում է, հատկապես ֆիզիկական ծանրաբեռնվածությամբ կամ երկարատև նստակյաց աշխատանքով: Եթե մարդը պառկում է առողջ կողքի վրա ու ծալում ոտքը, ապա ցավերն ամբողջությամբ նվազում են։Այս վիճակը կարող է տեւել մի քանի ամիս։
Բժշկական օգնության ժամանակին բուժմամբ՝ խնդրից ազատվելը հեշտ է։Բավական է հրաժեշտ տալ վատ սովորություններին և կատարել բժշկի առաջարկած ֆիզիոթերապևտիկ վարժությունները։
Ամեն օր տուժած տարածքը կավելանա, իսկ սկավառակի հյուսվածքների վիճակը կվատթարանա։Հիվանդության երկրորդ աստիճանի անցումը ազդարարվում է ուժեղացած ցավով։Այն այժմ զգացվում է ոչ միայն սրբանային շրջանում, այլ ընդգրկում է ամբողջ մեջքի ստորին հատվածը, տարածվում է դեպի արգանդի վզիկի շրջանը, դեպի ողնաշարի յուրաքանչյուր մկան, հետույք, ազդրեր, ոտքեր, ոտքեր և մատներ: Անհանգստությունն արտահայտվում է ֆիզիկական ակտիվությամբ, նույնիսկ աննշան՝ հազալով կամ փռշտալով։
Ողնաշարային սինդրոմ
Երկրորդ փուլում ցավերի ավելացումն ուղեկցվում է մեջքի մկանների մշտական սպազմերով։Սա հանգեցնում է ավելի մեծ անհանգստության հիվանդի համար: Նա չի կարող ազատ շարժվել, ուղղել մեջքը, ձգվել։Այդպիսի մարդու քայլվածքը դառնում է անորոշ, նա միշտ թեքվում է հիվանդին հակառակ կողմը, ծռվում։
Շարժումների համակարգման խախտման պատճառով մարդու կյանքի որակը վատանում է։Նա չի կարողանում լավ կատարել աշխատանքի մեջ դրված խնդիրները, իսկ մշտական ցավի պատճառով ակտիվ հանգիստը դառնում է անիրատեսական։
Ռադիկուլյար համախտանիշ
Եթե ճողվածքը մնում է բժիշկների կողմից առանց հսկողության, ապա առաջադեմ հիվանդությունը հանգեցնում է ողնաշարի արմատների սեղմման, ինչի հետևանքով նրանք մահանում են, և արյան մուտքը վնասված սկավառակի հյուսվածքներին գրեթե անհնար է: Հիվանդության լուրջ փուլերին բնորոշ ախտանիշներ են հայտնվում.
- Ոտքի մկանների թուլացում. Հիվանդը չի կարող կծկվել, ձգվել, ցատկել: Նրա համար նույնիսկ աստիճաններով բարձրանալն է դժվար։
- Տուժած տարածքի և հարակից տարածքների թմրություն. Մաշկը դառնում է անզգայուն և գունատ, առաջանում է սագի բշտիկների և քորոցի զգացում։Հիվանդները դժգոհում են ախտահարված հատվածի և ոտքերի հիպերհիդրոզից կամ, ընդհակառակը, մաշկի չափազանց չորությունից:
- Լումբագո. Հիվանդը գոտկատեղում տառապում է գոտկատեղից՝ սուր, սուր ցավով, որը մեծանում է ցանկացած շարժման ժամանակ։Չբուժվելու դեպքում այն հանգեցնում է ազդրի և ծնկի հոդերի ոչնչացմանը:
- Ցավոտ ոտքի նկատելի նոսրացում, որը հանգեցնում է կեցվածքի անհամաչափության:
- Կոնքի օրգանների խախտում. Ուրոլոգիական և գինեկոլոգիական հիվանդությունները սրվում են, լիբիդոն անհետանում է, հնարավոր է փորլուծություն, միզուղիների անմիզապահություն։
Ողնաշարի ճողվածքի ծանր դեպքերում կա կաթվածի, հաշմանդամության և նույնիսկ մահվան վտանգ:
Պաթոլոգիայի ախտորոշում
Եթե մարդը ցածր մեջքի ուժեղ ցավ ունի, նա պետք է այցելի նյարդաբանին: Նա կանցկացնի հետազոտություն՝ բժշկական թեստերով.
- Ստորին վերջույթների ջլերից ռեֆլեքսների հայտնաբերում.
- Ոտքերի բարձրացման փորձարկում.
- Ոտքերի, ազդրերի, հետույքի, որովայնի և մեջքի ողջ մակերեսի վրա ջերմության կամ ցրտի, ցավի և թրթռանքի նկատմամբ զգայունության որոշում:
Այնուհետև բժիշկը հիվանդին կուղարկի ողնաշարի գոտկատեղի ՄՌՏ կամ CT սկանավորման: Տոմոգրաֆիական տեխնիկայի օգնությամբ կստացվի տուժած տարածքի եռաչափ պատկեր։Դրանով կարելի է որոշել ճողվածքի տեղն ու չափը, հիվանդության փուլը։
Եթե առկա է ողնուղեղի վնասվածքի վտանգ, լրացուցիչ նշանակվում է էլեկտրամիոգրաֆիա, նյարդագրություն և կոնտրաստային միելոգրաֆիա։Այս ուսումնասիրությունների օգնությամբ բժիշկը կորոշի, թե արդյոք անհրաժեշտ է շտապ վիրաբուժական միջամտություն։
Ճողվածքի սկավառակի բուժում
Ողնաշարային ճողվածքը բուժվում է ինչպես պահպանողական, այնպես էլ վիրաբուժական ճանապարհով: Տեխնիկայի ընտրությունը կախված է հիվանդության զարգացման փուլից, ուղեկցող հիվանդությունների առկայությունից և հակացուցումներից։
Պահպանողական թերապիա
Թերապևտիկ դասընթացն առաջին հերթին ուղղված է ցավը թեթևացնելուն և հիվանդի վիճակը մեղմելուն։
Ինչ դեղամիջոցներ կարող է նշանակել բժիշկը.
- Դեղորայք, որոնք թեթևացնում են ցավն ու բորբոքումը. Սրացման դեպքում՝ ներարկումների տեսքով։Երբ սուր ցավը թեթևանում է (սովորաբար երեք-չորս օրը բավարար է), նշանակվում են նմանատիպ ազդեցություն ունեցող բանավոր դեղամիջոցներ։
- Նովոկաինի շրջափակումը կորտիկոստերոիդների ավելացումով: Նմանատիպ մեթոդն ունակ է դադարեցնել ցավը միանգամից երկու շաբաթով։Սովորաբար խցանումների ընթացքը կատարվում է վնասված սկավառակի տարբեր հատվածներում ներարկումներով։
- Կենտրոնական գործողության մկանային հանգստացնող միջոցներ: Նրանք նվազեցնում են մկանների ակտիվությունը՝ թեթևացնելով ցավային սպազմերը:
- Վիտամին-հանքային համալիրներ՝ շեշտը դնելով B խմբի տարրերի վրա: Նրանք թեթևակի հանգստացնում են մկանները, օգնում են հյուսվածքների վերականգնմանը և նյարդային ազդակների անցկացմանը:
Ցավային համախտանիշի թեթևացումից հետո դեղագործական դեղամիջոցների ընդունումը նվազում է: Հիվանդության բուժումը պայմանավորված է ֆիզիոթերապիայի և ֆիզիոթերապիայի միջոցով:
Ֆիզիոթերապիայի բուժման մեթոդները նույնպես ընտրվում են՝ կախված հիվանդի վիճակից։Սա կարող է լինել.
- Բուժում ջերմային կամ էլեկտրական ցնցումներով:
- Էլեկտրոֆորեզ հակաբորբոքային դեղամիջոցներով.
- Ասեղնաբուժություն և ասեղնաբուժություն.
- Հիրուդոթերապիա.
- Հիդրոմերսում.
Սովորական մերսումը թույլատրելի է միայն այն դեպքում, եթե չկա ցավային համախտանիշ։Ավելի արդյունավետ ֆիզիոթերապևտիկ բուժումը մանուալ թերապիան է հետիզոմետրիկ թուլացումով:
Բժիշկները խստորեն խորհուրդ են տալիս ծխող հիվանդներին հրաժարվել ծխախոտից:
Սնուցման ճշգրտումները նույնպես կարևոր են, հատկապես ավելորդ քաշ ունեցող հիվանդների համար: Ճարպային, կծուծ ախորժակ պարունակող ուտեստները, քաղցրավենիքները և ալկոհոլը պետք է բացառվեն ճաշացանկից։Բանջարեղենի և ֆերմենտացված կաթնամթերքի առատությամբ խնայող դիետան կօգնի օրգանիզմին ավելի լավ դիմանալ բուժմանը, ինչպես նաև ազատվել մեջքի վրա ծանրացած կիլոգրամներից:
Վիրաբուժական միջամտություն
Կոնսերվատիվ բուժումը սովորաբար տևում է մոտ երկու ամիս: Եթե դա ցանկալի արդյունք չի տալիս, որոշում է կայացվում փոխել թերապեւտիկ մարտավարությունը կամ կատարել վիրահատություն։Վերջինս նշանակվում է ուժեղ ցավերի, ոտքերի զգայունության կորստի, կոնքի օրգանների աշխատանքի խանգարումների դեպքում։Կախված իրավիճակի բարդությունից՝ վիրահատությունը կատարվում է հետևյալ եղանակներով.
- Էնդոսկոպիկ մեթոդ. Վնասված հատվածում երեք միկրո կտրվածք է արվում։Մոնիտորին հեռարձակելու համար տեսախցիկ է ներդրված: Մյուս երկուսի միջով ճողվածքի ելուստը հանվում է մանրանկարչական գործիքավորման միջոցով։
- Պերկուտան դիսկեկտոմիայի մեթոդով։Վնասված միջուկը հեռացվում է ողնաշարի սկավառակի պունկցիայի միջոցով և փոխարինվում արհեստական նյութով։
- Լազերային վերակառուցմամբ։Այն իրականացվում է ծակոցների տեսքով՝ օգտագործելով հատուկ ասեղ՝ առանց հյուսվածքի մասնատման։Լազերային ճառագայթումը տաքացնում է սկավառակի կառուցվածքները և խթանում բջիջների վերածնումը, ինչպես նաև թեթևացնում է ցավը:
Դժվար դեպքերում հնարավոր է ողնաշարային սկավառակների էնդոպրոթեզավորում՝ վնասված օրգանի փոխարինում իմպլանտով։
Բարդ վիրաբուժական միջամտություններից հետո կպահանջվի վերականգնում։Վիրահատվածը ստիպված կլինի կորսետ կրել և մոտ երեք ամիս չի կարողանա նստած դիրք ընդունել։Հետագա վերականգնողական շրջանը ներառում է թերապևտիկ մարմնամարզության և ֆիզիոթերապիայի պրակտիկա:
Կանխարգելիչ մեթոդներ
Ինչպես ցանկացած այլ հիվանդություն, սկավառակների ճողվածքն ավելի հեշտ է կանխարգելել, քան բուժել: Ինչ դուք պետք է անեք ձեր ողնաշարի սկավառակները առողջ պահելու համար.
- Ճշգրիտ հաշվարկեք բեռները, եթե ձեր աշխատանքը կապված է դրանց հետ, կամ եթե պրոֆեսիոնալ մարզիկ եք:
- Ճիշտ մարմնի քաշը (դրա ինդեքսը չպետք է գերազանցի 30-ը):
- Ընտրեք լավ ներքնակ՝ ճիշտ դիրքով քնելու համար (ցանկալի է մեջքի վրա):
- Զբաղվեք նուրբ ֆիզիկական դաստիարակությամբ, լողով, ֆիթնեսով:
- Առավոտյան վարժություններում ներառեք վարժություններ՝ ողնաշարի մկանային կորսետը ամրացնելու համար:
- Հրաժարվեք ծխախոտից.
- Լավ կերեք։
Եթե այս կանոնների պահպանումը դառնում է սովորություն, ապա ողնաշարի ճողվածք ստանալու վտանգ կա միայն դժբախտ պատահարի արդյունքում։
Սկավառակի ճողվածքը վտանգավոր է լուրջ հետևանքներով, իսկ խորացված դեպքերի բուժումը շատ երկար է։Վիրահատությունից և բարդություններից խուսափելու համար, եթե մեջքի հատվածում ցավոտ սենսացիաներ ունեք, պետք է դիմեք նյարդաբանի։
Օստեոխոնդրոզ
Օստեոխոնդրոզ տերմինն ինքնին առաջացել է երկու բառից՝ օստեո՝ ոսկոր, և խոնդրու՝ աճառ։Պարզ ասած՝ աճառի ոսկրացումն է։Չնայած այս մեկնաբանությունը սկզբունքորեն սխալ է։Ոմանք իրենց զառանցանքների մեջ ավելի հեռուն են գնում և վստահ են, որ օստեոխոնդրոզը հոդերի մեջ աղերի կուտակումն է: Ընդ որում, դա կերակրի աղն է, որն իբր ուտում են մեծ քանակությամբ։
Պաթոգենեզ
Իրականում ամեն ինչ մի փոքր այլ կերպ է լինում։Եվ ավելի դժվար: Իսկ ճաշի աղը, եթե այն ինչ-որ դեր է խաղում օստեոխոնդրոզի առաջացման գործում, շատ անուղղակի է: Օստեոխոնդրոզը հիմնված է հոդային աճառի դիստրոֆիայի և դեգեներացիայի վրա: Սա անկախ հիվանդություն չէ, այլ պաթոլոգիական պրոցես, որը կարելի է նկատել գրեթե ամենուր, որտեղ կա շարակցական աճառային հյուսվածք:
Այնուամենայնիվ, օստեոխոնդրոզը ճնշող դեպքում ազդում է ողնաշարի վրա: Ինչո՞ւ է այդպես։Բանն այն է, որ ողնաշարերի միջև կան մի տեսակ միջատներ՝ միջողնաշարային (միջողնաշարային) սկավառակներ։Այս սկավառակների ֆիզիոլոգիական դերը ողնաշարի մարմինները մեխանիկական սթրեսի հետևանքով վաղաժամ մաշումից պաշտպանելն ու պաշտպանելն է: Սկավառակը բաղկացած է ներքին հեղուկ միջուկից, որը շրջապատված է օղակաձև ֆիբրոսուսով և վերին և ստորին ծայրամասային թիթեղով:
Սկավառակը ենթարկվում է հսկայական մեխանիկական սթրեսի, ինչը հանգեցնում է բջջային մակարդակում նրա կառուցվածքների մշտական վնասմանը: Մարդկանց մոտ այս գործընթացները չափազանց արտահայտված են. սա մեր վճարումն է ուղիղ քայլելու համար: Որպեսզի սկավառակն ամբողջությամբ «ջնջվի», այն պետք է անընդհատ վերականգնվի, այսինքն՝ վերականգնվի։Հենց վնաս-վերականգնման գործընթացների հավասարակշռությունն է որոշում միջողնաշարային սկավառակի նորմալ կառուցվածքը։Հետաքրքիր է նաև այն, որ միջողնաշարային սկավառակներին արյան և սննդանյութերի մատակարարումն իրականացվում է ոչ թե մանկության մեջ գերաճած արյունատար անոթների միջոցով, այլ ցրված՝ ողնաշարային մարմինների ոսկրային հյուսվածքից։Կրկին երկու վերջույթների վրա քայլելու ունակության վճարը, ոչ թե չորս:
Դրա պատճառով միջողային սկավառակները հեշտությամբ վնասվում են անատոմիական և ֆիզիոլոգիական առումով: Մարմնի ցանկացած բացասական պրոցես հանգեցնում է վնաս-վերականգնման անհավասարակշռության, դիստրոֆիայի և դիսկերի դեգեներացիայի զարգացմանը: Կառուցվածքային թերի սկավառակն այլևս ի վիճակի չէ դիմակայել համապատասխան մեխանիկական սթրեսին: Ծածկվող ողնաշարի չափազանց մեծ ճնշման ներքո սկավառակները տեղաշարժվում են տարբեր ուղղություններով, սովորաբար դեպի կողքեր և հետին մասում: Այս գործընթացը կոչվում է սկավառակի ճողվածք:
Մեխանիկական մաշվածություն է կրում նաև ողնաշարի ոսկրային հյուսվածքը, որը կորցրել է աճառային երեսպատումը։Ողնաշարային մարմինների առջևի եզրային մակերեսի մշտական տրավմայի պատճառով ձևավորվում են ոսկրային պաթոլոգիական գոյացություններ՝ օստեոֆիտներ։Սպոնդիլոզը զարգանում է. Սկավառակի դեգեներացիայի և տեղաշարժի պատճառով միջողային տարածությունները նվազում են, ողնաշարի ջրանցքը նեղանում է, ողնաշարի նյարդերի արմատները խախտվում են այսպես կոչված. անցքերի անցքեր.
Պատճառները
Օստեոխոնդրոզի պատճառները կամ էթոլոգիական գործոնները բազմազան են: Նրանք կարող են լինել երկուսն էլ տեղական, այսինքն. պայմանավորված է բուն ողնաշարի պաթոլոգիայով և օրգանիզմի մակարդակում ընդհանուր խանգարումներով։Որպես օստեոխոնդրոզի պատճառ կարելի է համարել ցանկացած պաթոլոգիա, որը տանում է ողնաշարի կառուցվածքի խախտման կամ նյութափոխանակության խանգարումների։Այս առումով կան.
- Ողնաշարի կոնֆիգուրացիայի փոփոխություններ (սկոլիոզ, պաթոլոգիական լորդոզ կամ կիֆոզ)
- Մկանային-կմախքային համակարգի այլ արատներ՝ հարթ ոտքեր, նեղ ուսի գոտի, կոնքի անոմալիաներ
- Ողնաշարի վնասվածք
- Թույլ իմունիտետ
- Նյութափոխանակության խանգարումներ - օստեոպորոզ, գիրություն, շաքարային դիաբետ, վահանաձև գեղձի հիվանդություն
- Սրտանոթային համակարգի հիվանդություններ - աթերոսկլերոզ, հիպերտոնիա
- Մարսողական խանգարումներ, որոնք հանգեցնում են ստամոքս-աղիքային տրակտից սննդանյութերի անբավարար կլանմանը
- Ժառանգականություն.
Պետք է նշել, որ վերը նշված պաթոլոգիական պայմանները պարտադիր չէ, որ հանգեցնեն օստեոխոնդրոզի: Սա պահանջում է որոշակի նախատրամադրող գործոնների մշտական ազդեցություն՝ հիպոթերմիա, թերսնուցում, նստակյաց կենսակերպ կամ, ընդհակառակը, ավելորդ ֆիզիկական ջանք:
Ախտանիշներ
Օստեոխոնդրոզն ինքնին ասիմպտոմատիկ գործընթաց է: Եվ դրա հետ մեկտեղ միջողային սկավառակի դեգեներացիայի նշանները բազմազան են։Ինչու այդպես? Բանն այն է, որ օստեոխոնդրոզի կլինիկական դրսևորումները հիմնված են նրա բարդությունների վրա՝ սկավառակի ճողվածքներ, սպոնդիլոզ, ռադիկուլիտ, ողնաշարի ջրանցքի նեղացում։
Ավելին, կլինիկան շատ փոփոխական է՝ կախված գործընթացի գերակշռող տեղայնացումից արգանդի վզիկի, կրծքային կամ գոտկատեղային ողնաշարում: Ամենից հաճախ տուժում է վերջին հատվածը, քանի որ մեջքի ստորին հատվածն է առավելագույն ֆիզիկական ակտիվություն վերցնում: Գոտկատեղի օստեոխոնդրոզի նշաններ.
- Ցավ (լումբոդինիա, գոտկատեղ, ռադիկուլիտ)
- Ստորին մեջքի և ստորին վերջույթների շարժման սահմանափակում (ընդհատվող կաղություն)
- Այստեղ առկա են պարեստեզիայի տիպի զգայունության խանգարումներ՝ թմրություն, այրում, սողացող
- Գոտկատեղի մկանների պաթոլոգիական լարվածություն
- Բուժման բացակայության դեպքում կոնքի օրգանների ֆունկցիայի խանգարումներ.
Արգանդի վզիկի օստեոխոնդրոզը նկատվում է փոքր-ինչ ավելի հազվադեպ, քան գոտկատեղը: Այնուամենայնիվ, այս պաթոլոգիան նույնպես բավականին տարածված է: Ի լրումն ցավի բնորոշ նշանների (արգանդի վզիկի), վերին վերջույթների զգայունության և շարժումների նվազմանը, արգանդի վզիկի օստեոխոնդրոզը ուղեղի արյան մատակարարման խանգարման պատճառով ունի իր առանձնահատկությունները: Այս հատկանիշները դրսևորվում են.
- Անքնություն
- Գլխացավ, գլխապտույտ
- Պարբերական սրտխառնոց
- Ընդհանուր թուլություն, արագ հոգնածություն
- Արյան ճնշման տատանումներ
- Երբեմն ատամի ցավ
- Վարքագծային ռեակցիաներ՝ արցունքոտության, դյուրագրգռության տեսքով։
Օստեոխոնդրոզով կրծքային շրջանը համեմատաբար հազվադեպ է ախտահարվում: Հիվանդները այս դեպքում այն անձինք են, ովքեր ստիպված են նստել ֆիքսված անհարմար դիրքում ըստ զբաղմունքի՝ ուսանողներ, դպրոցականներ, ծրագրավորողներ, գրասենյակային աշխատողներ: Այս դեպքում օստեոխոնդրոզի ախտանիշները կլինեն հետևյալը.
- Ցավ և պարեստեզիա կրծքավանդակում
- Շնչառության շնչառություն
- Սրտի բաբախյունի զգացում
- Կրծքավանդակի ողնաշարի շարժման սահմանափակում.
Ախտորոշում
Այս ամենից պարզ է դառնում, որ օստեոխոնդրոզը քամելեոնի հիվանդություն է։Նշանների նմանության պատճառով այն հեշտ է շփոթել ուղեղի անոթային վթարի, հիպերտոնիայի, սրտամկանի ինֆարկտի, անգինա պեկտորիսի, նևրոտիկ խանգարումների հետ։Այդ իսկ պատճառով ճիշտ ախտորոշում կատարելու համար անհրաժեշտ է համալիր համալիր ախտորոշում՝ օստեոխոնդրոզի ախտանիշները և բուժումը ճիշտ որոշելու համար։
Այս ախտորոշումը, ի լրումն հիվանդների բողոքների ավանդական հարցաքննության և պարզաբանման, պետք է ներառի բժշկական զննում և հետազոտության հատուկ մեթոդներ: Այդ մեթոդները ներառում են ողնաշարի ռենտգեն, ներքին օրգանների ուլտրաձայնային հետազոտություն։Վերջերս հաշվարկված և մագնիսական ռեզոնանսային տոմոգրաֆիան հաջողությամբ օգտագործվում է օստեոխոնդրոզի ախտորոշման համար:
Բուժում
Օստեոխոնդրոզի թերապևտիկ մարտավարությունը ներառում է հետևյալի օգտագործումը.
- Դեղեր
- Մերսում
- Ֆիզիոթերապիայի ընթացակարգեր
- Ֆիզիոթերապիա (վարժության թերապիա)
- Մանուալ թերապիա
- Ասեղնաբուժություն.
Օստեոխոնդրոզի դեմ դեղամիջոցը հիմնականում ուղղված է ցավազրկմանը և նյարդային արմատներում բորբոքային պրոցեսների վերացմանը: Այդ նպատակով օգտագործվում են NSAID դեղեր: Տարբեր համակցություններով այս դեղամիջոցները լայնորեն կիրառվում են օստեոխոնդրոզի բուժման համար քսուքների, ներարկումների, հաբերի տեսքով։Պետք չէ մոռանալ, որ այս դեղամիջոցները բացասաբար են ազդում լյարդի, ստամոքսի և աղիքների վրա։Դրանով նրանք կարող են սրել օստեոխոնդրոզում նյութափոխանակության խանգարումները։Նրանք տեղային անզգայացնող միջոցներով լավ թեթևացնում են շրջափակման ցավը։Ճիշտ է, այդ միջոցների ազդեցությունը կարճատև է և ոչ մի կերպ չի ազդում օստեոխոնդրոզի ընթացքի վրա, որպես ամբողջություն:
Հնարավոր է բարելավել նյութափոխանակության գործընթացները տեղական և մարմնի մակարդակով այնպիսի դեղամիջոցների օգնությամբ, ինչպիսիք են խոնդրոպրոտեկտորները, իմունոստիմուլյատորները և հանքանյութերով վիտամինները: Chondroprotectors- ը օգտագործվում է պլանշետների, քսուքների և ամպուլների մեջ: Ամրապնդող նյութերից օգտագործվում են C վիտամիններ, B խումբ, հանքանյութերի հետ համատեղ։Այս առումով առավել նախընտրելի են կալցիումի պատրաստուկները։Իրոք, հակառակ որոշ սխալ պնդումների, օստեոխոնդրոզի հիմքը ոչ թե ավելցուկն է, այլ պարզապես կալցիումի պակասը:
Սրացումները հաջողությամբ թեթևացնելուց հետո ցուցադրվում են ֆիզիոթերապիա, մերսում և վարժություն թերապիա: Որպես ֆիզիկական պրոցեդուրաներ օգտագործվում են էլեկտրոֆորեզը կալցիումով, ֆոնոֆորեզը՝ հիդրոկորտիզոնով, ամպլիպուլսային, պարաֆինային թերապիա։Այս բոլոր միջոցառումներն ուղղված են նյարդային արմատների, կապանների և մկանների ցավի և բորբոքումների վերացմանը: Օստեոխոնդրոզի համար մերսումն իրականացվում է ընդհանուր ընդունված մեթոդի համաձայն: Մերսման գոտին ընտրվում է կախված օստեոխոնդրոզի տեղայնացումից։Շարժումների տիրույթի ընդլայնումը ձեռք է բերվում վարժություն թերապիայի օգնությամբ։Սկզբում, սրացման փուլում, գործնականում դինամիկ բեռներ չկան։Հիվանդը մշտապես գտնվում է օպտիմալ դիրքում: Այս պահին ցանկալի է կրել անշարժացնող սարքեր՝ գոտկային կորսետ, Շանցի վզի օձիք։Քանի որ սրացումը հանվում է, վարժություն թերապիայի ընթացքում շարժումների ծավալն ու տեւողությունը մեծանում է։
Վերջերս օստեոխոնդրոզի բուժման մեջ ստացվել են բուժման ոչ ավանդական մեթոդներ՝ ասեղնաբուժություն, մանուալ թերապիա, օստեոպաթիա։Ասեղնաբուժությունը ազդեցություն է ողնաշարի երկայնքով տեղակայված հատուկ կենսաբանական ակտիվ կետերի վրա, ականջների, ձեռքերի և ոտքերի վրա: Մանուալ թերապիայի միջոցով մասնագետի ձեռքերի ձեռքով վերականգնվում է ողերի և միջողնային սկավառակների նորմալ դիրքը։Իսկ օստեոպաթիայի ընթացքում հատուկ տեխնիկայի կիրառմամբ ապահովվում է հենաշարժական համակարգի կառուցվածքային ամբողջականությունը։Օստեոխոնդրոզի, մշտական ցավի, բարդությունների բուժման համար պահպանողական միջոցառումների ազդեցության բացակայության դեպքում ցուցված է վիրահատություն: Պաթոլոգիական տեղաշարժված սկավառակը հեռացվում է: Ներկայումս այդ նպատակով կատարվում է միկրոդիսկեկտոմիա՝ տեղահանված սկավառակի էնդոսկոպիկ հեռացում։